Vandaag was ik bij een strategiedag met Maaike Bruggeman voor mijn online programma, waarvoor ik een training volg bij Simone Levie. Het was een hele interessante dag met goede oefeningen om je klant onder de loep te nemen. We hebben het gehad over onze eigen dromen en grote verlangens en welke stappen je het beste kunt zetten om daar te komen. Een van de oefeningen was om je strategie te mindmappen. Ik pakte wat schrijfsels erbij om die nog eens te bekijken, maar ik werd uitgenodigd om op een leeg vel, vanuit m’n gevoel te gaan werken. Dank je wel Maaike! Dat was al een hele goede oefening voor mij, want ik zat heel erg in mijn hoofd op dat moment.
Tijdens een rondje ‘wat is je strategie’ werd me duidelijk gemaakt dat ik te snel ga voor mijn klant. Er werd gevraagd waarom ik dan zo snel wil. ‘Tja, ik heb inkomen nodig’ was mijn reactie, ‘want ik heb een kleine meid en daar wil ik goed voor zorgen.’ Oef! Dat was confronterend. Ik brak, huilde en voelde me zo klein worden. Het is een hele diepe angst om niet genoeg te hebben, niet genoeg te zijn en niet genoeg waarde te creëren. Gek genoeg is deze angst van niet genoeg hebben altijd wel ergens aanwezig geweest en blijkbaar negeerde ik die angst altijd en nu kwam hij door zo’n simpele vraag gewoon ‘recht voor me staan’ en kon ik er nu pas naar kijken.
Vervolgens kreeg ik nóg meer vragen en vele tips en ideeën om mijn programma te verrijken. Echt héle gave tips, maar dat zag ik toen nog even niet zo… ik schoot van ‘schrik’ van deze plotselinge angst in de ja-maar-stand. Dus alle suggesties wist ik te pareren met ‘ja-maar dit en ja-maar dat, want ik wil dit niet zo en dat niet zo’. En ‘ik wist het allemaal even niet meer’. De sessie ging nog verder, maar ik heb van het einde niet veel meer meegekregen. Ik kon echt niet anders dan ‘naar binnen gaan’ en voelen wat daar was. Er werd me gezegd dat ik mijn eigen saboteur ben. Ook dat raakte me, want het was waar. Ik werd er zoooo verdrietig van.
Er zijn geen monsters
Op de terugweg naar huis heb ik alleen maar gehuild, écht keihard gehuild. Er was nog zoveel hartezeer. Ik voelde me zo mislukt. Ook omdat ik niet eens de tips en suggesties van anderen kon aannemen, maar ze gelijk van tafel veegde. Dat ik mijn eigen saboteur ben en daar ook enorm moe van word. Ik moet namelijk van mezelf altijd sterk zijn, niet huilen, doorgaan, niet luisteren naar anderen, geen hulp vragen (want ik kan het allemaal zelf wel) en op die manier loop ik tegen mezelf aan. Keihard ben ik soms voor mezelf… nog zoiets! Waarom in godsnaam zo hard zijn voor mezelf?
Ik kwam thuis en mijn dochtertje van 2 zag dat ik huilde. Ze zei heel krachtig en duidelijk:
Er is niks aan de hand
Er zijn geen gekke dingen
Er zijn geen dino’s
Er zijn geen draken
Er zijn monsters
Er zijn geen muggen
Er zijn geen vliegen
Mama, je hoeft nergens bang voor te zijn.
Zal ik je even een heeele dikke knuffel geven?
Mama is heel sterk
(Beetje streng) Je hoeft nergens bang voor te zijn mama!
Het zijn de woorden die ik tegen haar zeg als ze gaat slapen en vraagt of er geen gekke dingen zijn. Ze spiegelt me zo mooi!!
‘Hart’ zijn voor jezelf
Juist op deze dag hield ik mij bezig met mijn hartchakra, want ik doe een eigen #chakrachallenge. Op deze dag focuste ik me op het #hartchakra, de kleur groen, groene voeding, luisteren naar mijn hart, mijn gevoel. De energie bij dit chakra gaat over vertrouwen hebben, accepteren en houden van jezelf, over liefde en heling. De hele dag zag ik weer allerlei mooie groene dingen. Maar ik zat nogal in mijn hoofd en het was dus niet voor niks dat ik deze dag een strategiedag had. Het focussen op je hartchakra gaat dus ook over het helen van je pijnen, je verdriet, je angsten. Juist in die harte-energie kun je daar naar gaan kijken en datgene wat je tegenhoudt om vanuit je hart te gaan leven, gaan zien, voelen, ervaren, omarmen en loslaten.
Ik ga vanaf nu weer ‘hart’ zijn voor mezelf ;-).
Een intensieve dag was het zeker, maar nu ik erop terugkijk, zo ontzettend waardevol. De tips die ik kreeg van alle mensen tijdens deze dag neem ik mee en ik voel nu al dat daar precies de kern zit van wat ik hier te doen heb. De angst die ik had om een ‘mandala meisje’ te zijn was die dag ook aanwezig, want dat is niet het enige dat ik doe natuurlijk, maar de mandala is wél een prachtige vorm die ingezet kan worden om je ziel zichtbaar te maken. Waarover in mijn volgende verhaal meer… 💚