Ik herinner me nog goed, tekenen op de basisschool. Ik zat aan mijn bureautje met kleurpotloden en de juffrouw gaf me een opdracht om iets moois te tekenen. Iets moois? Hoe teken je dan iets moois? Ik mocht er helemaal zelf invulling aan geven. Tja en wat vond ik dan mooi? Ik tekende vaak een grote boerderij met een grote boom in de tuin, en was aan de waslijn, en een paard in de wei, en een paadje naar de voordeur, en ook de zon en wolken. Door het raam van het huis kon je dan altijd de lamp boven de keukentafel zien hangen en uiteraard tekende ik er gordijntjes in. Of ik tekende iets heel anders… veel met gras en bloemen en hartjes zonder er nou echt een verhaal mee te willen vertellen. Ik vond het altijd leuk om te tekenen. Mijn broertje daarentegen heeft eens meegemaakt dat de juffrouw een opdracht gaf, hij terugkwam met zijn creatie bij haar en zei hem vertelde dat hij nog maar een beetje meer moest kleuren want het was niet goed. Sindsdien is hij zijn tekenlust toch echt kwijtgeraakt. Dat is volgens mij wat bij heel veel mensen is gebeurd. Het was niet goed, of niet mooi genoeg, of een ander deed het beter. Steeds meer realiseer ik me hoe jammer het eigenlijk is dat mensen daardoor nauwelijks nog tekenen, terwijl ik zeker weet dat iedereen kan tekenen. En wie bepaalt nou eigenlijk wat wel of niet mooi is?
Ik was een vrij ondernemend kind en kon heel druk zijn en veel praten. Op mijn 9e jaar stuurde mijn ouders mij naar een cursus mandala tekenen en daar ging een wereld voor mij open. Een mandala is een cirkel (dat komt uit het Sanskriet), die staat voor bevatter van essentie, volledigheid, heelheid en die een helende werking kan hebben. Ik leerde heel gericht hoe ik zelf mandala’s kon ontwerpen en inkleuren, daar waren speciale technieken voor, maar bovenal bracht het mij tot rust. De mandala fungeert als een verrekijker of juist een loep en zo kun je op een leuke manier spelen met dat wat buiten je gebeurt en wat er in je gebeurt. Je haalt als het ware datgene wat in je onderbewuste speelt naar buiten door te tekenen en kunt andersom ook datgene wat zich buiten je afspeelt inbedden in jezelf via je tekening. Het heeft mij veel gegeven in mijn leven. Het zette van alles in gang, alsof de mandala een soort vliegwiel was, dat een nieuwe draai aan mijn leven gaf. Vaak hadden we kleurpotloden en papier mee als we gingen kamperen en tekenden dan mandala’s aan een campingtafeltje in de natuur. Binnen no time verzamelden zich allerlei kinderen om ons heen die mee wilde tekenen. Ik leerde ze dan hoe ze zo’n mandala konden ontwerpen en inkleuren (toen al).
Na een aantal “tekens” in mijn leven (zo heten ze niet voor niets) was het mij duidelijk dat ik hiermee iets kan brengen op de wereld, mensen zichzelf richting kunnen laten geven in hun leven. Door te tekenen. Dat is dan ook de reden dat ik nu workshops “Teken je toekomst” geef en ik nodig iedereen van harte uit om weer eens te beleven hoe leuk het eigenlijk is om te tekenen en een mandala te ontwerpen. Tekenervaring is daarvoor absoluut niet nodig, want door de handvatten die ik je reik komt er altijd iets moois op papier te staan. In mijn workshops gaan we in op jouw toekomst. Meer weten? Meld je aan voor mijn workshop tijdens het Fris in je hoofd! Najaar Event.