Laatst zat ik bij een workshop over diverse technologieën zoals “cloud computing” en daar kwam uiteraard het privacy-vraagstuk naar boven. Is het wel goed te beveiligen? Kunnen er niet zomaar mensen in deze “cloud” terecht?

Steeds vaker vraag ik me af waarom we discussiëren over de schending van je privacy. Wat is privacy eigenlijk en waarom is het ooit bedacht? Ik merk dat er zoveel angst is in de wereld: angst voor het kwijtraken van je materieel, angst voor het verliezen van een persoon, angst voor het onbekende, angst voor “iets”, angst voor het verliezen van macht en status, angst voor schending van je privacy.

pri·va·cy [prajvesie] de; v(m) de mogelijkheid om in eigen omgeving helemaal zichzelf te zijn.

Het is zo vreemd dat bovenstaande in de dikke Van Dale staat. Dat we überhaupt zo’n woord hebben verzonnen. Privacy wordt maar te pas en te onpas gebruikt. En nu mijn vraag: waarom ben je niet gewoon overal en altijd jezelf, maar dan echt jezelf? Volgens mij schend je dan ook niet “andermans privacy” en hoeft er ook geen angst meer voor te zijn.

Gaan we dan nog een stapje verder… waar ben je nou eigenlijk echt bang voor? Volgens mij omdat je bang bent dat je niet jezelf mag zijn. Of bang voor je eigen kracht. Apart toch? Dat er een “mogelijkheid” gecreëerd moet worden om in eigen omgeving helemaal jezelf te zijn! Dus het creëren van een mogelijkheid, waarin je mogelijk, wellicht, heel misschien, eventjes, jezelf mag zijn?!?!

Ik denk dat het zaak is dat iedereen gewoon zichzelf is, te allen tijde en dan vanuit vertrouwen verbinding zoeken met de ander. Dan gaat er een wereld voor je open.

De vraag die ik mezelf altijd stel is: “Wat is het allerergste wat er kan gebeuren?” En stel dat ik dan zou antwoorden aan mezelf: “Dan ga ik dood”. Juist dan denk ik: “Is dood gaan erg?”. Nee, inmiddels vind en voel ik dat het niet erg is om dood te gaan. “What goes around, comes around”, is het niet in dit leven dan wel een in ander leven en gelukkig is er steeds iets te leren. Het zegt voor mij, dat ik nog meer uit het leven kan halen, als ik mij ontdoe van die angsten.

Natuurlijk is het loslaten van datgene dat je denkt te “hebben”, in welke vorm dan ook, best lastig en toch weet ik zeker, dat als we ons kunnen ontdoen van deze angsten, we een prettiger leven leiden en wij ons eigen “hachje” niet meer hoeven te beschermen tegen wat dan ook.

Want denken we nou werkelijk echt dat alle gegevens die we ooit ergens hebben ingevuld (off- en online) niet beschikbaar zijn, als wie dan ook er als iets mee zou willen? Je bent en blijft altijd wie je bent, toch? Ook zonder papieren en teksten en ingevulde formulieren, etc.

Vanuit angst, macht en hebzucht zijn er allerlei regels, opstellen vol met juridische teksten, disclaimers en worden er overal voorwaarden gesteld. Om nog maar niet te spreken over alle inlognamen en wachtwoorden die we overal invullen. Ook het bewijs van je identiteit (alsof je dat moet bewijzen) is zoiets, want stel je voor dat iemand niet weet wie je bent… Als jij het zelf maar weet en als je maar geen angst meer hoeft te hebben, dan gaat er een wereld voor je open.

Het heeft mij best even wat tijd gekost om erachter te komen, dat jezelf zijn soms heel wat weerstand kan opleveren. Toch ben ik blij dat ik steeds minder last van verschillende beperkende angsten heb en daardoor steeds meer mezelf ben. En als ik even niet mezelf ben? Dan loopt er vanalles in het honderd en vraag ik me achteraf af. “Waar was ik nou eigenlijk bang voor? Dat ze me niet aardig vinden? Of dat ik het verkeerd doe? Of dat ik afga?”. Ik geef toe, nog steeds ben ik af en toe bang, maar wat mij betreft gooien we alles open, zodat niemand meer iets aan zijn “privacy” hoeft te doen en gewoon zichzelf kan zijn. En laten we stoppen met elkaar bang maken en angst creëren! Laten we er iets moois van maken en wat meer vertrouwen hebben in onszelf en daardoor in de ander.

Hoe zie jij jouw “privacy”? En wat zijn jouw angsten? Ik ben benieuwd naar je reactie.

Kijk ook eens naar deze uitzending van HUMAN “Dus ik ben” op Nederland 2 van 19 december 2010.