Shine your light… and let the light in…
Zondag was een dag van doorbraken en transformatie. De afgelopen periode ben ik bezig met de transformatie van oude pijn in mij. Zoals we allemaal wel een keer meemaken in het leven, zijn er gebeurtenissen geweest in die pijn hebben gedaan. Mijn idee is dat dit zelfs pijn kan zijn van voorgaande levens. Voor mij dat een ‘weten’ omdat ik een aantal van die voorgaande levens heb gezien tijdens regressietherapie een tijd geleden en als kind had ik vaak dromen die steeds terugkwamen van andere levens.
Een van mijn pijnen van dit leven was dat ik mijn vader niet in mijn leven heb gehad als klein kindje. Gelukkig is hij er inmiddels wel: sterker nog, ik tekende hem in mijn toekomsttekening toen ik een jaar of 21 was. Een man met een hoed. Niet wetende welke intentie ik daarmee zette. Ongeveer twee jaar na het tekenen heb ik hem voor het eerst ontmoet. En je raadt het al… hij had bij onze eerste ontmoeting een hoed op.
Waar ik laatst achter kwam, was dat er nog onverwerkte stukken waren omtrent mijn ontstaan en zondag was ik zover dat ik daar woorden aan heb gegeven en dit ook gedeeld heb met mijn vader. Ik vond het heel spannend, maar ik ben blij dat ik het heb kunnen doen. En dat ik eindelijk heb gezegd wat me echt bezighield en wat ik echt voel. Want heel vaak heb ik me niet uitgesproken.
Daarna had ik een indepth sessie met @debby.rockingspirits . Ook dat was bijzonder want daar werden een heleboel lichamelijke pijnpunten aangeraakt. Ze heeft de gave om precies te voelen welke plekken geblokkeerd zijn in je lichaam en ze helpt deze transformeren door het te masseren of er gewoon even met aandacht bij te zijn. Door bijvoorbeeld een vraag te stellen die je helpt om de pijn te zien, voelen en transformeren. Zo ontzettend waardevol om eens mee te maken.
En dit was precies wat er voor mij nodig was. Ik ben altijd keihard weggerend voor pijn. Wilde die liever maar niet voelen. En dan heb ik het niet over pijn aan een lichaamsdeel, zoals het breken van een enkel (wegrennen lukt dan sowieso wat moeilijk), maar over pijn diep van binnen…
Pijn die ik zo diep had weggestopt dat ik er nu pas achterkom waar het vandaan komt, maar ook wat het me heeft gebracht tot nu toe. Het niet naar de pijn toegaan, afleiding zoeken, weggaan van jezelf gaan, waren allemaal beschermingsmechanismes. Ik had ze nodig want ik voelde me anders veel te kwetsbaar. Met als gevolg dat ik alles en iedereen op afstand hield en ik als het ware een transparant scherm op had geworpen, zodat mensen me wel konden zien maar niet konden raken.
Het scherm is inmiddels weg en de deur van m’n hart staat een beetje op een kier en mag steeds verder open. Het voelt nog wat onwennig, maar ik het is wel heel goed dat dit gebeurt… steeds meer licht laten stralen van binnenuit en ook meer licht toelaten van buitenaf. Alleen al een complimentje ontvangen vond ik moeilijk, het kwam niet aan, niet echt.
En wat ik zo fijn vond om te merken na deze belevenissen… Ik heb sinds tijden niet meer zo hard gelachen, diep vanuit m’n binnenste en ik kreeg een cadeautje…
Ik zag ‘s avonds een prachtige vallende ster… voor mij een teken dat alle pijn verlicht mag worden✨.
Hoe ga jij om met pijn? En durf je pijn aan te gaan? Durf je je licht te laten schijnen?
P.s. Om te vieren dat ik mijn licht nu eindelijk (weer) laat stralen, deel ik binnenkort 15 inspiratietips met je. Deze zijn een voorproefje van een jaar vol dagelijkse inspiratie. Laat me hieronder weten over welke onderwerpen jij graag inspiratie zou willen ontvangen.