Het is alweer drie jaar geleden dat ik de opleiding NLP & Communicatie afrondde bij New Life University. Aan het einde van de opleiding kregen we de opdracht om voor één van de opleidingsgenoten een metafoor te schrijven. Ieder duo sprak ergens af en wisselde een dilemma uit.  Om en om interviewden we elkaar om meer inzicht in het dilemma te krijgen. Mijn dilemma bestond uit het idee dat als ik een reis wilde maken naar Mexico voor langere periode, ik dat alleen zou moeten doen, omdat ik dacht dat mijn vriend niet mee zou willen. Achteraf gezien had ik dat niet goed gepolst bij hem, maar op dat moment ging ik er vanuit dat ik alleen zou moeten gaan. Of misschien dacht ik wel dat ik alleen moest gaan, omdat dat beter zou zijn voor mij en ik maar eens iets alleen moest doen. De persoon die mij interviewde stelde hele duidelijke vragen en liet me mijn verhaal doen. We spraken over mijn droom als kind, over indianen, en over mijn ideeën voor de toekomst. Ook mijn duopartner vertelde wat zijn dilemma was en alleen het uitwisselen daarvan was al heel bijzonder.

In de metafoor was het de bedoeling dat het dilemma naar voren kwam en daarnaast een held of gebeurtenis, die voor een oplossing van het dilemma kon zorgen. Op één van de laatste opleidingsdagen werden de metaforen uitgewisseld. Ieder verhaal raakte iets bij de ander, alsof elk verhaal wel ergens op jezelf van toepassing is… Metaforen kunnen helpen om dilemma’s, groot of klein, op te lossen, zowel voor jezelf als voor anderen. Dat is dan ook de reden dat ik de metafoor die voor mij en mijn dilemma destijds, graag met jullie deel. Ik ben heel benieuwd of je hierin iets herkent bij jezelf.

Once upon a time in Mexico….. Het verhaal van Jori en Opi

Het is zinderend warm. De zon staat loodrecht op het hete droge aardoppervlak. Het is droog in het bergachtige gebied. In de verte naderen twee ruiters. Volledig synchroon, als waren zij gespiegeld, komen ze rap naderbij. Bij de rotsen stoppen ze even om zich even wat op te frissen en even hun uitgedroogde mond te spoelen.

De twee ruiters, Jori en Opi, zijn op reis. Een reis door midden- en zuid Amerika. Op zoek naar de geheimen van de Maja’s en de Azteken, en Jori vooral ook naar zichzelf. Het was een hele stap voor haar geweest. Ze had Bas achter moeten laten en lang had ze getwijfeld of ze deze reis wel zou gaan maken. Er waren zoveel redenen om niet te gaan. Maar ze moest. Ze voelde een onweerstaanbare drang om te gaan. Ze moest de reis maken en Bas wist dat, al lang.

Als ze net het laatste water verdelen klinkt er plots een enorm lawaai. Van alle kanten wordt er geschoten. Indianen en cowboys rijden ogenschijnlijk al schietend door elkaar. In paniek vluchten Jori en Opi achter een rots. Zowel indianen als cowboys worden geraakt en storten ter aarde. Uit de stofwolken doemen steeds weer nieuwe ruiters op. Er lijkt geen einde te komen aan de gruwelijke strijd. Net zoals dit gebeurde in Jori’s vele dromen.

Ineens klinkt er een keiharde stem: “cut!”. Als ze achterom kijken zien ze iemand bovenop een hoge stoel zitten. “Wat is dat nu” roept Jori. “Het lijkt wel of we in een film zijn terecht gekomen.” En inderdaad, ze zijn in een filmshot terecht gekomen. De regisseur, die net de scene heeft gestopt, stapt naar beneden van zijn stoel en loopt naar een van de grote campers verderop.

Jori en Opi kijken elkaar verbaasd aan. Waar zijn ze nu terecht gekomen?

“Wat ga je doen?” roept Opi als Jori ineens richting de stoel loopt. Maar Jori zegt niets en klimt vastbesloten op de stoel,gooit haar rugzak van zich af en pakt de megafoon.

Dit was haar kans. Hier had ze lang op gewacht, ergens van binnen wist ze dat dit moment zou komen. Het voelde meteen goed op de regisseur stoel. Vanuit deze positie kon ze de situatie goed overzien. En met de megafoon had ze de volledige regie in handen.

Jori heeft wat met Indianen. En dat zie je aan alles. Haar gezicht, haar haar, haar krachtige uitstraling.

Vanuit haar stoel draait Jori de scene terug naar het begin van de film. De film loopt en Jori kijkt. Ze ziet hoe de indianen handelen vanuit liefde voor het land. Zij weten en voelen hoe waardevol het land is en dat je het land niet moet misbruiken of uitbuiten. Dat je er steeds iets aan terug moet geven om er weer iets nieuws uit te kunnen halen, dat je er respectvol mee om moet gaan. Daarom verdedigen zij het land met hun leven. Het land, de aarde, is hun leven.

Verder en verder worden zij verdreven tot er uiteindelijk alleen nog een reservaat over is voor hen. Een reservaat… De definitie van reservaat: Beschermd waardevol gebied. Beschermd waardevol gebied!? Dat suggereert dat het gebied daaromheen dat niet is. Niet waardevol, niet beschermd. “Ongelooflijk?” dacht Jori

Eens was het land van iedereen, eens was er genoeg land voor iedereen.

Grenzen, ontstaan uit hebzucht. Grenzen, een denkbeeldige lijn op de aarde waardoor mensen die aan de ene kant van de lijn anders zijn dan aan de andere kant. Ze leven anders, ze handelen anders, ze spreken anders. Ze hebben andere rechten, andere wetten, andere normen. Alleen vanwege die virtuele lijn.

Bepaald die lijn dan wie of wat we uiteindelijk zijn of worden? Wordt ons leven bepaald door simpelweg op een ander plekje geboren te worden?

Kunnen we die virtuele lijn niet verwijderen? Wegdenken? Met alles wat daarbij hoort. Wie zou ik zijn als ik aan de andere kant was geboren?

Bepalen we niet zelf onze grenzen? Bepalen we niet zelf wie we zijn of wat we worden? Als ik me bijvoorbeeld indiaan voel, moet ik dat toch overal kunnen zijn?

Duizend vragen roept dit op bij Jori. Zou het niet geweldig zijn als we die feitelijk virtuele grenslijnen die nergens op de aarde staan getekend, niet eens gewoon weg kunnen halen.

Jori pakt haar megafoon en roept naar iedereen op de set die het horen wil: “Vergeet je rol, speel jezelf. “Vergeet je grenzen, die zijn er niet”. Een grens is een beperking, maar is niets anders dan een streepje op de kaart. Als je de kaart niet hebt zie je ook geen beperkingen.”

“Go” roept Jori en de nieuwe film start….

En zo gebeurde het… Ik werd regisseur van mijn eigen leven en ging op reis naar Mexico. Ik ben de man die mijn metafoor heeft geschreven ontzettend dankbaar, want afgelopen jaar was het zover. Mijn dilemma is opgelost en ik heb mijn reis, samen met mijn vriend, gemaakt naar de Maya’s in Mexico, Guatemala en Belize.